Line Magnetic 845, 805, LM-218ia – recenzja, opinia

Długo zastanawiałem się, czy pisać coś o tych wzmacniaczach. Odegrały dość istotną rolę w mojej przygodzie, więc w sumie chyba wypadałoby.

Model Line Magnetic 845 i 805 miałem u siebie równolegle.

Właściwie czułem się jakbym złapał Pana Boga za nogi, kiedy do mnie jechały. Jeden pożyczony, drugi zakupiony.

Wreszcie TRIODA SET, bezpośrednio żarzona, do której wzdychają audiofile – i to nie byle jaka – mocna, bardzo dobrej i chwalonej w internecie Chińskiej marki.

Zbudowane jak czołg i obiektywnie nawet całkiem ładne.

Moje pierwsze wrażenia o tych wzmacniaczach można znaleźć w wątku klubowym Audiostereo.

Wtedy – będąc jeszcze relatywnie świeży byłem zajarany.

Dzisiaj, kilkadziesiąt wzmacniaczy później… patrzę na to trochę inaczej.

Line Magnetic 845 (518ia)

Ten model miał świetny fame za sprawą najlepszeodtwarzacze.pl i jeszcze jednej zagranicznej recenzji na stereophile.

Kupiłem go z oryginalnymi lampami + NOS Mullarda ECC83, prostownikiem i NOS driverami. Łączyłem z Tannoy (fatalnie – za jasno i ostro) i Snell E3 (ciężko je popsuć). Ze Snellem grało to naprawdę bardzo spoko.

Filmiki można tradycyjnie znaleźć na moim Youtube.

Niemniej – nawet z gramofonem miałem cały czas lekki niesmak. Ten LM gra słodkawo, energetycznie, świetnie odtwarza numery audiofilskie i damskie wokale. Niemniej – brakuje mu nieco dociążenia w środku. Rozkręca się wraz z potencjometrem i zdecydowanie lubi nieco głośniejsze granie.

Na niskim poziomie głośności był nieznośny do słuchania.

Kolejny właściciel kupił mu lampy NOS 845 i prostownik Mullarda (jakoś za 5K) i sprzedał.

Potem trafił do Piotra (2a3 fan), który go podtuningował rezystorami i finalnie chyba zaczął „grać”, niemniej wkład czasowy i materiałowy obu Panów sądzę, że przerósł 2 krotnie jego wartość, dzisiaj za to może być jednak gratką (ryski na trafach u góry to jego znak rozpoznawczy)

Line Magnetic 805

Tutaj z kolei mamy dużo ciemniejsza, cieplejszą, pełniejszą prezentację. Grał sporo grubszą kreską od 845. Mocno dociążona dolna średnica. Żeby nie powiedzieć – przewalona. Mój Tannoy LGM (otwarte, konturowe, mocno średnicowe granie z szybkim basem) – studio monitor był z nim mocno zgaszony.

Z kolei Snell E3, który gra właściwie ze wszystkim przynajmniej dobrze – był sklejony, a bas ciągnął się jak z niczym innym.

Tego wzmaka totalnie nie byłem w stanie „ujechać”, mimo próby zabawy lampami, czy kablami, ani w systemie któregoś ze znajomych. Ale nie musiałem, bo nie był mój i patrząc ile tam lamp – dość szybko się poddałem 🙂

Bestia pioruńsko ciężka, zdarzało się że jak ją odpalałem to wywalało mi korki w mieszkaniu.

Na tym Line Magnetiku do tej pory gra Piotr z Katowic, zdaje się że używa go jako końcówki mocy i jest bardzo zadowolony. Niemniej Piotr jest już dość zaawansowanym filem, pochylił się nad nim i dopasował pod system kablami, DAC DIY itp.

Line Magnetic 218ia

Była okazja… więc po paru latach widząc kolejne LMy na FB, czy w wątkach klubowych nabywane przez kolejne osoby – stwierdziłem, że sprawdzę – może nie byłem wówczas dość doświadczonym audiofilem, albo dość zdeterminowany, żeby tamte piece 'ujechać’, a może po prostu brakowało mi odpowiednich kolumn.

Wydaje mi się, że zagrał lepiej od złotego 518ia, zapakowałem lampy NOS Mullard + najlepsze EL34 jakie są – RFT.

No i… było OK.

Aż OK i tylko OK.

LM-218IA próbowałem na pewno z Living Voice IBX-R2, KEF Reference 205, Spendor S100.

Line Magnetic 845 Premium

Miał zaś Arek, który gra na Hi-Endowych kolumnach Linea Audio Ghost (zdaje się ok 130 000zł) oraz Sonus Faber Extrema.

LM olampowany ACME zagrał nieco cieplej od Unison Research 845 po modyfikacjach Coguars Audio + pre liniowe. Finalnie jednak ustąpił miejsca Vintageowemu Denonowi PMA-S1, którego słuchaliśmy na zlocie u Czesława. I jest to kolejny właściciel LM, u którego długo nie zagrzał on miejsca mimo, że sam Arek dobrze się o tym wzmacniaczu wypowiada.

Podsumowanie

Jakby to ująć… Te wzmacniacze ze mną nie rezonują. Dźwięk jest ocieplony, przyokrąglony, stereotypowo mówiąc „lampowy”. Numery audiofilskie grają na nich bardzo przyzwoicie – szczególnie smyki na 845, podobnie jak wokale damskie są bardzo ładne.

Brakuje im jednak „tego czegoś”, nie mają ani naturalności Haiku, ani ciepła Jadisa, ani muzykalności Audio Note

Są spoko.

A spoko urządzeń na rynku jest dziś cała masa.

Obie 845 były bardzo kiepskie na niskich poziomach głośności (ale to chyba generalnie cecha 845, bo inne konstrukcje, które słuchałem również w tym aspekcie odstawały)

805 fajnie grała cicho, ale była generalnie jakaś taka beznamiętna, z taką mocą nadaje się mam wrażenie bardziej do dużych pomieszczeń, trudnych kolumn. Trzeba jej podać mocno rozdzielczy tor i sporo cienkiej kreski. Inny kolega audiofil Sławek zrobił na nim dobry set z Diapasonami.

LMy Podobno lepiej spisują się jako końcówki mocy – i to bardzo możliwe, choć 218ia próbowałem z pre i też mnie nie oczarowała.

To jedne z tych klocków, które znajomi chętnie słuchali chwile u mnie, pożyczali do siebie i odnosili mówiąc – jest OK, ale wole swoje… i to dość szybko.

To zdecydowanie wzmaki bardziej audiofilskie niż takie, na których można przelecieć płytę od początku do końca – chyba, że świetnie zrealizowaną. Z drugiej strony w kwestiach audiofilskich – oddania przestrzeni, proporcji instrumentów, naturalności wokali przy Sun Audio 2a3, czy nawet Haiku Sol II, czy I wypadają znacznie lepiej.

Muzyka na Sunie, Haiku, Cary, czy choćby Audionie to taka piękna naturalna dziewczyna w sukience, a na LM trochę zalatuje taką Panną ze sztucznymi cyckami i odkrytą wielką dupą, której do ideału kawałek.

Oczywiście moją opinię można zrzucić na brak adaptacji, czy dostatecznego pochylenia się nad tymi wzmakami… ale skoro można taniej lepiej i bez tych kombinacji… to ja mówię pas.

Z plusów, których odmówić im nie można: naprawdę świetne wykonane i bardzo ciche (oba moje egemplarze), pilot. Generalnie bezpieczny wybór, szczególnie jeśli trafi się w okolicach 10K używka.

Dla użytkownika, który szuka pierwszej, czy drugiej lampy – jest OK, jednak do poziomu prezentowanego przez najlepszych wytwórców lamp nadal czegoś brakuje. Być może po prostu serducha, czucia dźwięku, czyli tego co wkłada w swoje urządzenia Phoenix, EAR, Audio Note, Jadis, Audion, czy inne marki, które nie bez powodu przetrwały na rynku wieloletni nawał rozmaitych tranzystorów

Jeżeli więc macie Line Magnetic – to jeszcze nie koniec lampowej drogi, jeżeli chcieliście spróbować lampy i was nie uwiódł – szukajcie dalej, a jeśli „dobrze i poprawnie” to dla Was wystarczająco i chcecie coś w miarę nowego – śmiało go kupcie.

Pomijając kwestie brzmieniowe:

Zachęcam, abyśmy jako konsumenci wybierali produkty rodzime. Tak jak jest różnica między chińskim czosnkiem, a polskim tak samo tą różnicę czuć w urządzeniach audio. Nawet najlepsza kopia pozostanie kopią, korzystamy z tylu chińskich drobiazgów na co dzień, że przynajmniej w hobby tak bliskim naszemu sercu, na które wydajemy tak nieracjonalne pieniądze… miejmy swój wkład i dbajmy, aby pieniądze pozostawały w naszej gospodarce. Te pieniądze w ostatecznym rozrachunku lądują potem w miejscu, w którym żyjemy, i w którym będą żyły nasze dzieci.

Jeżeli szukasz sprzętu audio, czujesz się zagubiony, czytasz recenzje, szukasz informacji… sprawdź https://audio-architect.eu zaoszczędzisz sobie sporo czasu i pieniędzy 🙂